پروفایلساخت انواع لوگو پروفایل

وقتی کسی می رود، وقتی کسی قرار است که دیگر نباشد؛
خانواده اش، اطرافیانش، یا کسانی که او را دوست دارند،
با همه چیزِ او کنار می آیند؛
با نبودنش، با ندیدنش، با صدا نزدنش، با خیلی چیزهای دیگرش،
اما هرگز نمیتوانند با نشنیدن اش، کنار بیایند.
راستش را بخواهی
نشنیدنِ کسی، مرزِ میانِ بودن و نبودنِ اوست.

عزیزِ من
عشق که به ماهگرد گرفتن و سالگرد گرفتن نیست…
گندِ عکسِ دونفره درآوردن تویِ فضای ِمجازی هم نیست، اونم با لبخندهایِ تصنعی ِ”مثلا ما خیلی خوشیم با هم”…
عشق یعنی

تا بوقِ سگ سرِ کاره…
از خستگی توانِ راه رفتن نداره اما از خیرِ دو دقیقه دیدنِ چشمات نمیگذره…
یهو ساعتِ یازده شب بهت پیام میده که: “دخترِ بابات یه دقیقه بپر دمِ در که نَسَخِ چشاتم…” جانِ جانم
عشق پز دادن با پولِ بابات و خوشگلی هایِ افراطیِ “مثلا قشنگِت” نیست…
عشق اینه که

دو ماه حقوقشُ میذاره یا از پولِ توجیبیِ ماهانه اش، که برای تو یه کادویِ کوچولو بخره، واسه دیدنِ یه لبخندِت…
برقِ شادیِ تو چشمات…

آره عزیزم
عشق جار زدن نداره…
پول خرج کردنم نداره…
عشق فقط دو تا “قلب” میخواد برایِ تپیدن و دو تا دستِ قوی برایِ محکم چسبیدنش…
همین…‌